એક તો તારો મને પર્યાય દેખાતો નથી,
ને ઉપરથી તું સરળતાથી અહીં, મળતો નથી.
તું હવે વરસાદ રોકે તો હું સળગાવું ચૂલો,
રોટલો આ છત વગરના ઘરમાં શેકાતો નથી.
ફૂંક મારીને તું હવાને આટલી દોડાવ ના,
ધૂળ છે કે મ્હેંક, એનો ભેદ પરખાતો નથી.
એક માણસ ક્યારનો આંસુ લૂંછે છે બાંયથી,
આપણાથી તો ય ત્યાં રૂમાલ દેવાતો નથી.
ડાળથી છૂટું પડેલું પાંદડું પૂછ્યા કરે,
વૃક્ષ પરનો એક ટહુકો કેમ ભૂલાતો નથી ?
ભીતરી આખી સફર પર ચાલવાની છે મજા,
એકલા બસ આપણે એ ભીડનો રસ્તો નથી
– ગૌરાંગ ઠાકર
ફેબ્રુવારી 16, 2009 પર 4:23 પી એમ(PM)
સાદ્યંત સુંદર રચના…. અને એવો જ મનોરમ્ય ફોટોગ્રાફ…
નવેમ્બર 23, 2009 પર 10:35 એ એમ (AM)
[…] : શબ્દ-સાગરના કિનારે…) addthis_pub = 'shree49'; addthis_logo = 'http://www.addthis.com/images/yourlogo.png'; […]
નવેમ્બર 27, 2009 પર 7:56 પી એમ(PM)
ડાળથી છૂટું પડેલું પાંદડું પૂછ્યા કરે,
વૃક્ષ પરનો એક ટહુકો કેમ ભૂલાતો નથી ?
ખુબ જ સરસ રચના